Wordt jouw kind ’s avonds of ’s nachts vaak wakker en begint het te huilen, te schreeuwen en te krijsen en om zich heen te slaan? Je merkt dat je kind niet getroost wil worden en je merkt op een gegeven moment ook dat je kindje eigenlijk helemaal niet aanspreekbaar is. Je denkt aan een nachtmerrie. Maar juist als je kind zich niet wil laten troosten en ook niet bereikbaar is, dan is het geen nachtmerrie, maar kun je denken aan een nachtangst.
In dit artikel vertellen wij je meer over het verschil tussen nachtmerries en nachtangsten en ook wat het precies is hoe je het beste ermee om kunt gaan.
Verschil tussen nachtmerrie en nachtangst
In de eerste plaats vertellen we je meer over het verschil tussen een nachtmerrie en een nachtangst.
- Als een kind een nachtmerrie heeft gehad dan is het vaak overstuur en echt goed wakker. Bij een nachtangst lijkt je kind wel wakker, maar is het niet.
- Als een kind een nachtmerrie heeft gehad dan wil het getroost worden en heel dicht bij papa en mama zijn. Een kind met een nachtangst laat zich niet troosten. Je kind bij je nemen en vasthouden geeft juist vaak het tegengestelde effect en je kind raakt nog meer overstuur.
- Na een nachtmerrie weet een kind de volgende ochtend vaak nog waar de nachtmerrie over ging en kunnen het precies navertellen. Heeft een kind een nachtangst gehad, dan kan het zich vaak daar helemaal niets meer van herinneren.
- Een nachtmerrie vindt meestal plaats in de tweede helft van de nacht of in de vroege ochtend, in de REM-slaap. Een nachtangst ontstaat vaak juist zo’n 1 tot 3 uur nadat een kind gaat slapen. Dus in de late avond of het begin van de nacht.
Wat is een nachtangst
De precieze oorzaak van een nachtangst is niet helemaal bekend. Een erfelijke aanleg lijkt een rol te spelen. Als een van de ouders nachtangsten heeft gehad dan kan een kind daar ook last van hebben. Bij kinderen met een nachtangst lijkt de overgang naar de diepe slaap niet helemaal goed te verlopen. Het kind wordt niet echt wakker, maar slaapt dan ook niet rustig verder. Het lijkt alsof je kind een soort paniekaanval heeft. Ook vermoeidheid, spanning en stress kan leiden tot een nachtangst.
Wat zijn de kenmerken van een nachtangst
- Krijsen, huilen, gillen, schreeuwen
- Je kind lijkt wakker, maar is het niet. Onbereikbaar.
- Slaan, schoppen en erg onrustig
- Snelle ademhaling en hoge hartslag
- Zweten
Een nachtangst komt voor bij kinderen van anderhalf tot zes jaar, maar meestal bij peuters van een jaar of 3. Een nachtangst kan een paar minuten duren, maar het kan ook zomaar enkele uren duren.
Tips bij nachtangsten
Als een kind een nachtangst heeft, wil je je kind het liefst vastpakken en bij je houden. Helaas werkt dat vaak averechts en is je kindje niet te troosten en lijkt het onbereikbaar. Eigenlijk kun je als ouders daarom er heel weinig tegen doen.
Je kunt er wel op letten dat je kindje zich niet bezeert als het wild om zich heen gaat slaan. Het kind wordt na een tijdje vanzelf weer kalmer en zal het weer in slaap vallen. Kinderen herinneren zich er de volgende ochtend niets meer van en het is daarom voor de ouders vervelender dan voor het kind zelf.
Er zijn wel een aantal tips waarmee je een nachtangst kan voorkomen. Een nachtangst vindt vaak zo rond hetzelfde tijdstip plaats. Als je kind bijvoorbeeld altijd om 22:00 uur de eerste nachtangst heeft – dat tijdstip weet je op een gegeven moment – maak dan je kind een kwartier daarvoor goed wakker. Laat het even naar het toilet gaan en een slokje water drinken. Daarna zal je kind aan een nieuwe slaapcyclus beginnen en wordt een nachtangst voorkomen.
Rust en regelmaat is ook erg belangrijk voor kinderen met nachtangsten. Hoe verloopt het naar bed brengen? Een vast ritueel en een vast tijdstip kan rust geven en soms kan daarmee bereikt worden dat een kind rustiger gaat slapen. Even kletsen en de dag doorspreken met je kind kan ook helpen. Ook meer rust en regelmaat in de hele dag brengen kan ervoor zorgen dan een kind rustiger gaat slapen.
Het is een fase
Zoals met alles; het is een fase. Het ziet er voor ouders vervelend uit, maar een kind heeft er zelf geen weet meer van en heeft er ook geen last van. Praat er dan ook niet over met je kind. Je kunt er het beste geen aandacht aan besteden. Na enige tijd en naarmate het kind ouder wordt verdwijnen de nachtangsten vanzelf weer.
En dan nog een laatste tip voor de ouders zelf. Een kind dat vaak ’s nachts wakker wordt kan je opbreken. Vaak helpt het om als ouders samen af te spreken wie er dienst heeft deze nacht. Doe om de beurt een nacht, zodat de ander lekker een nachtje door kan slapen.
